نویسندگان مقاله:
حامد مقدم
اشکان گلپور
سید سجاد میرولد
چکیده مقاله
مدلسازی ساختمان بر خلاف تخریب که مقدار قابل توجهی ضایعات بلااستفاده تولید میکند، با جداسازی المانها بدون آسیب جدی، امکان بهرهبرداری دوباره از این مصالح را فراهم میکند. از میان راههای استفاده از مواد و مصالح حاصل شده از واسازی، استفاده مجدد از آنها به دلیل کم هزینه بودن، مصرف کمتر انرژی و مواد اولیه نسبت به دفع و یا بازیافت آنها روش بهتری میباشد. مدلسازی اطلاعات ساختمان به دلیل ذخیره و دسترسی به اسناد دقیق و قابل اعتماد از سازه ابزاری مؤثر در راستای واسازی موفق است. در مطالعات پیشین راه حلهایی برای استفاده از المانهای واسازی شده در سازه ارائه شد. با این وجود روشی برای انتخاب ترکیبی از مصالح نو و دستدوم به طور طبق مطالعات انجام شده کامل بررسی نشد. از این رو در پژوهش حاضر با بهرهگیری از بانک داده مدل اطلاعات ساختمان و قابلیتهای آن برای دسترسی به این اطلاعات، چهارچوبی برای استفاده مجدد از المانهای سازهای واسازی شده ارائه شده است. در این چهارچوب با استفاده از ابزار طراحی شده در محیط مدل اطلاعات ساختمان بر پایه الگوریتم ژنتیک، ترکیبی بهینه با استفاده از دو گروه مقطع نو و دستدوم ارائه میشود. در پایان نیز با تحلیل سازهای، عملکرد مدل پیشنهادی بررسی شده و در صورت نیاز تغییرات لازم روی آن اعمال میشود. این چهارچوب بر روی یک نمونه مدل سازه فولادی آزمایش شده و نتیجه حاکی از کاهش حدود ۲3٪ هزینه اسکلت سازه میباشد. استفاده از این چهارچوب میتواند دید بهتری به طراحان جهت بررسی پتانسیل استفاده از مصالح دستدوم در سازه داده تا در صورت امکان هزینههای ساخت را کاهش دهند.
قوانین ثبت دیدگاه